Berkat diambil daripada perkataan Arab iaitu “BARAKAH". Dan perkerjaan “mengambil berkat“ pula dikenali sebagai “TABARRUK“.
Sudah tentulah “ berkat “ yang ditanya itu bukannya “ berkat @ barakat “ sebagai mana yang difahami oleh masyarakat Jawa, iaitu “ nasi kenduri yang dibawa pulang sebagai bekalan “.
Oleh itu “berkat“ ini ialah : BAHAGIA, BERUNTUNG, BERTAMBAH & BERKEMBANG .
Ar-Raghib Al-Isfahani mendefinasikannya sebagai :
Ertinya : “ Keberkatan itu ialah tetapnya kebaikan Ilahi di dalam sesuatu “.
Maka jelaslah “ MENGAMBIL BERKAT “ pula ialah : “ Mengharapkan datangnya kebaikan daripada Allah Ta’ala dari sesuatu yang dipercayai mempunyai nilai-nilai keberkatan “.
Contoh-contohnya :
KEBERKATAN DI DALAM BELAJAR :
~ Sedikit yang dipelajari dengan ikhlas kerana Allah Ta’ala, membuahkan lagi ilmu-ilmu lain.
~ Secocok dengan ajaran Allah Ta’ala dan Rasul-Nya (saw).
~ Ianya membuahkan amal seterusnya iman.
~ Ianya merangsangkan lagi minat beribadat.
~ Ilmu yang disalurkan, dikembangkan pula oleh generasi selepasnya.
KEBERKATAN DI DALAM BERAMAL & BERIBADAT :
~ Amalan yang diamalkan itu secocok dengan Allah Ta’ala dan Rasul-Nya (saw).
~ Amalan itu IKHLAS kerana Allah Ta’ala.
~ Amalan itu membuahkan hasil yang selari dengan kehendak Islam.
~ Terasa manisnya beribadat.
~ Lahirnya ibadat itu setelah mempelajari Sunnah Baginda s.a.w.
KEBERKATAN MASA :
~ Berdoa di saat menjelangnya Subuh ( 1/3 daripada malam ).
~ Makbulnya doa di antara Azan dengan Iqamah.
~ Makbulnya doa di antara Azan Jumaat dengan selesainya khutbahnya.
~ Makbulnya doa khasnya di musim Ramadhan dan terutamanya di 10 hari-hari terakhirnya.
~ Makbulnya doa ketika melakukan Ibadah Haji khasnya ketika melakukan Wuquf di Arafah.
KEBERKATAN TEMPAT :
~ Beribadat di ketiga-tiga masjid : Masjidil Haram di Mekkah Al-Mukarramah, di Masjid an-Nabawi di Madinah Al-Munawwarah dan di Masjidil Aqsa di Palestin.
~ Berkatnya berdoa di Padang Arafah ketika Wuquf.
~ Berkatnya berdoa di Multazam, Di Safa & Marwah, Maqam Ibrahim, Telaga Zam-Zam dan sekitar kawasan haji.
KEBERKATAN PADA REZEKI DAN MAKANAN-MINUMAN :
~ Rezeki itu daripada sumber yang tidak haram dan tidak syubhat.
~ Rezeki itu sedikit dirasa, tetapi mencukupi keperluan.
~ Rezeki itu dengannya kita mampu membiayai keluarga dan menjaga kebajikan mereka menurut neraca syariat.
~ Rezeki itu tidak “ menggelapkan hati “ daripada cahaya Allah Ta’ala.
~ Rezeki itu tidak menyebabkan kita jauh daripada hidayah Allah Ta’ala.
~ Rezeki itu menyemarakkan lagi semangat untuk beribadat.
KEBERKATAN PADA USIA :
~ Usia yang ada dimanfaatkan untuk menegakkan perjuangan Islam.
~ Usia sedikit, tetapi mendatangkan manfaat yang besar – contohnya ulama’ silam, mereka mampu menghasilkan kitab-kitab yang berjumlah beratus-ratus jilid dan judul walaupun mereka tidak mampu hidup lama.
~ Usia itu memenuhi persoalan : “ Untuk apa kita dilahirkan ke dunia ini ? “.
Kerana keberkatan itu sendiri adalah urusan ibadat, maka sudah semestinyalah ianya ditentukan oleh MAHA PENGATUR SYARIAT iaitu Allah Ta’ala dan diterangkan pula oleh utusan-Nya iaitu Baginda Rasulullah s.a.w/
Sudah tentulah “ berkat “ yang ditanya itu bukannya “ berkat @ barakat “ sebagai mana yang difahami oleh masyarakat Jawa, iaitu “ nasi kenduri yang dibawa pulang sebagai bekalan “.
Oleh itu “berkat“ ini ialah : BAHAGIA, BERUNTUNG, BERTAMBAH & BERKEMBANG .
Ar-Raghib Al-Isfahani mendefinasikannya sebagai :
Ertinya : “ Keberkatan itu ialah tetapnya kebaikan Ilahi di dalam sesuatu “.
Maka jelaslah “ MENGAMBIL BERKAT “ pula ialah : “ Mengharapkan datangnya kebaikan daripada Allah Ta’ala dari sesuatu yang dipercayai mempunyai nilai-nilai keberkatan “.
Contoh-contohnya :
KEBERKATAN DI DALAM BELAJAR :
~ Sedikit yang dipelajari dengan ikhlas kerana Allah Ta’ala, membuahkan lagi ilmu-ilmu lain.
~ Secocok dengan ajaran Allah Ta’ala dan Rasul-Nya (saw).
~ Ianya membuahkan amal seterusnya iman.
~ Ianya merangsangkan lagi minat beribadat.
~ Ilmu yang disalurkan, dikembangkan pula oleh generasi selepasnya.
KEBERKATAN DI DALAM BERAMAL & BERIBADAT :
~ Amalan yang diamalkan itu secocok dengan Allah Ta’ala dan Rasul-Nya (saw).
~ Amalan itu IKHLAS kerana Allah Ta’ala.
~ Amalan itu membuahkan hasil yang selari dengan kehendak Islam.
~ Terasa manisnya beribadat.
~ Lahirnya ibadat itu setelah mempelajari Sunnah Baginda s.a.w.
KEBERKATAN MASA :
~ Berdoa di saat menjelangnya Subuh ( 1/3 daripada malam ).
~ Makbulnya doa di antara Azan dengan Iqamah.
~ Makbulnya doa di antara Azan Jumaat dengan selesainya khutbahnya.
~ Makbulnya doa khasnya di musim Ramadhan dan terutamanya di 10 hari-hari terakhirnya.
~ Makbulnya doa ketika melakukan Ibadah Haji khasnya ketika melakukan Wuquf di Arafah.
KEBERKATAN TEMPAT :
~ Beribadat di ketiga-tiga masjid : Masjidil Haram di Mekkah Al-Mukarramah, di Masjid an-Nabawi di Madinah Al-Munawwarah dan di Masjidil Aqsa di Palestin.
~ Berkatnya berdoa di Padang Arafah ketika Wuquf.
~ Berkatnya berdoa di Multazam, Di Safa & Marwah, Maqam Ibrahim, Telaga Zam-Zam dan sekitar kawasan haji.
KEBERKATAN PADA REZEKI DAN MAKANAN-MINUMAN :
~ Rezeki itu daripada sumber yang tidak haram dan tidak syubhat.
~ Rezeki itu sedikit dirasa, tetapi mencukupi keperluan.
~ Rezeki itu dengannya kita mampu membiayai keluarga dan menjaga kebajikan mereka menurut neraca syariat.
~ Rezeki itu tidak “ menggelapkan hati “ daripada cahaya Allah Ta’ala.
~ Rezeki itu tidak menyebabkan kita jauh daripada hidayah Allah Ta’ala.
~ Rezeki itu menyemarakkan lagi semangat untuk beribadat.
KEBERKATAN PADA USIA :
~ Usia yang ada dimanfaatkan untuk menegakkan perjuangan Islam.
~ Usia sedikit, tetapi mendatangkan manfaat yang besar – contohnya ulama’ silam, mereka mampu menghasilkan kitab-kitab yang berjumlah beratus-ratus jilid dan judul walaupun mereka tidak mampu hidup lama.
~ Usia itu memenuhi persoalan : “ Untuk apa kita dilahirkan ke dunia ini ? “.
Kerana keberkatan itu sendiri adalah urusan ibadat, maka sudah semestinyalah ianya ditentukan oleh MAHA PENGATUR SYARIAT iaitu Allah Ta’ala dan diterangkan pula oleh utusan-Nya iaitu Baginda Rasulullah s.a.w/
Tiada ulasan:
Catat Ulasan